“ The Battle on the Beach ” in Wales: prachtige afsluiting van het strandrace seizoen!

Korte versie: met Roy op P4 overall, Bram P1 bij de “Veterans” (40+),  Marcel P2 bij de “Grand Veterans” (50+) en Josh 😂 op P1 bij de “Super Veterans” was het meer dan geslaagd.

Lange versie hieronder voor de liefhebbers 😀:

Al jaren wordt er door de mannen gesproken over de strandrace in Pembrey (Wales), maar nu moest dan toch gebeuren! Doordat we vrijdag weg moesten en maandag weer terug was het niet voor iedereen mogelijk dat met het werk te regelen.

Roy, Bram, Marcel en Jos bleven uiteindelijk over, en daardoor hadden we toevalligerwijs als team een deelnemer in de overall, 40+, 50+ en 60+ categorie!

Dag 1: Vrijdag reisdag
Doordat er toch een mooi laagje sneeuw was gevallen een half uurtje eerder vertrokken en de sfeer zat er meteen goed in doordat Bram bij het instappen al visioenen had van grote borden met Fish & Chips 😂. Door de vele sterke verhalen waren we voor ons gevoel vrij snel bij de Eurotunnel in Calais (Frankrijk). Daar zigzaggend door alle blokkades, hekken en paspoortcontroles van zowel Frankrijk als Engeland en reden we de auto zo de trein in. Die overigens volgens Marcel meer op een rij veewagens leek. Dat ging verder soepeltjes en we waren zo in Engeland waar ook het omschakelen naar links rijden meeviel.  Vanaf de tunnel toch ook nog bijna 6 uur sturen voordat we in het prachtige Pembrey aankwamen.

Er was een mooi huis gevonden niet ver van de wedstrijd locatie, en omdat het nog licht was, de fietsen in elkaar gezet en even bij het strand kijken. Blijft toch altijd apart als je dezelfde zon in een andere zee ziet zakken ☀️. De bakken lasagne die Jos mee had werden zo ongeveer leeg gelikt en na ook nog een flink bord hopjesvla was het tijd om onze bedden op te zoeken 😊.

Dag 2: Parkoerscheck en gidswerk van Bram
Met allemaal vroegspoken op pad, dus ondanks dat het pas rond 13.00uur laag water was zat iedereen al op tijd aan het ontbijt. Voldoende tijd dus voor een mooie ochtendwandeling onder leiding van gids Bram. Hij had de omgeving de avond ervoor op de fiets al verkend dus mooi via de golfbaan naar de haven. Onderweg nog langs de golfbaan waar Jos de locals nog wat tips gaf, en een adapter gekocht om de telefoons op te kunnen laden. Een groter probleem dan een lege telefoon kun je tegenwoordig niet hebben.

In de middag naar het parkoers, en wat was dat mooi! Uiteraard strand, maar tijdens deze race ook veel gravel, bospaden en singletracks. Totaal 3 ronden, waarvan de laatste ronde gedeeltelijk anders was; meer korte, steile klimmetjes. De jeugdwedstrijden waren in volle gang en het was ook een mooie gelegenheid om even kennis te maken met de organisatoren. Ter plekke besloot Bram om te starten in de “Battle in the Dark”, een tijdrit diezelfde avond in het donker, dus terug naar het huis zodat hij zich voor kon bereiden.

Chef kok Roy zette ons een lekker maal voor en na wat uitbuiken was het tijd voor Bram om zijn lampen op zijn fiets en de benen in de olie te zetten.

We waren er op tijd, en het was wachten op de eerste start, daar moest het wel donker voor zijn. Bram stond mooi als tweede opgesteld, een voordeeltje bij om de 10 seconden starten en ruim 200 deelnemers op de singletracks. Na 22 minuten en 40 seconden kwam hij binnen en dat bleek na afloop goed voor de 2e tijd! Sterk gereden en voor ons ook mooi want Bram kon zo z’n energie overschot ook een beetje kwijt, brrrrooommm broom broom broom brrrooommm 😊.

Dag 3: Raceday!
Voor deze dag waren we gekomen! De start om 12.00uur betekende wel even wat aanpassen in de voedingsstrategie maar dat was geen probleem voor de mannen. Beter een keer te veel eten dan een keer te kort was het motto!  Lekker op de fiets heen, daar een stuk van de laatste ronde nog een keer gereden, toen naar de start die op het strand was.
Met dank aan de organisatie mochten we opstellen in het eerste vak (200 plekken), scheelt toch in een veld van bijna 1000 starters, en doordat we er vroeg waren konden we aan het lint staan. Er was nog tijd om het materiaal van de andere deelnemers eens van dichtbij te bekijken, veel gravelbikes, crossers, mountainbikes en fatbikes, maar ook tandems en hier en daar toch ook een “echte” strandbike 😀. De meeste wel met aangepaste banden, dus slick of semi-slick.

We stonden daar lekker in het zonnetje maar de wedstrijd spanning werd hoger en de hartslag van Jos ging al door het dak voordat het lint weggehaald werd. Aftellen en Lets Gooo! Het eerste stuk mul zand was pittig maar al snel zaten onze mannen voorin en met een grote eerste groep werd er gesprint om voorin het strand af te komen. Dat lukte Roy en Bram prima en zo konden die zich ook goed handhaven door het bos en over de gravel en zandpaden.
Ook Marcel en Jos verloren niet te veel tijd en kwamen zo in de groepen daarachter te rijden.
Na 2 zeer snelle rondes ging het laatste stuk van de laatste 3e ronde nog over een prachtig stuk singletrack met veel korte steile klimmetjes en werden de groepjes kleiner en kleiner. De benen stonden op ontploffen en het melkzuur kwam uit de oren maar de finish was in zicht!

Roy verloor net de sprint om plek 3, na de teleurstelling vlak na de streep kwam later toch een meer tevreden gevoel.

En met Bram op P1 bij de “Veterans” (40+), Marcel P2 bij de “Grand Veterans” (50+) en Josh 😂 op P1 bij de “Super Veterans” was het meer dan geslaagd en mocht iedereen naar het podium!

Terwijl daar op gewacht werd trokken onze Storm Bikes veel bekijks en was er een aardige dame die er goed op gepast heeft. En toen haar kleinzoon ook nog de bidon van Roy kreeg was het helemaal een mooie dag 😀

De goede race moest uiteraard gevierd worden, dus uit eten in het restaurant naast ons huis. Dat was het plan in ieder geval, maar daar bleek de keuken in de avond gesloten. Dus aan de wandel en zoeken naar een andere eetgelegenheid.

Dat bleek een vrij kansloze missie; alles gesloten omdat het seizoen nog niet begonnen was… Toch konden we deze dag mooi afsluiten met een romantisch diner aan de haven, met 4 afhaalpizza’s en een grote fles cola 😝.

Dag 4: Een lange terugreis
Ontbijten, auto laden en rijden: om 6.30uur waren we vertrokken. Ging allemaal prima, en toen we een bericht kregen dat er een trein stil stond in de tunnel dachten we nog dat wij daar geen last van zouden hebben. Maar er kwamen steeds meer berichten door; de vertraging kon wel eens oplopen. En dat was inderdaad zo, lang rondgehangen bij de restaurants bij de vertrekhal. Wel werden er water en repen uitgedeeld maar pas na 5uur vertraging werd ons vertrek nummer omgeroepen. En toen onze auto er ook nog uitgepikt werd om te scannen konden we toch echt wel spreken van een “full experience” en echt waar voor ons geld 😅.

Een trip die we niet snel gaan vergeten, en prachtig om zo mee te maken. Nou ja op de terugreis na dan…😊